Hindi Muna Ako Magtutula Hangga't Mahal Pa Kita

Kaya kong magkuwento tungkol sa simula

Noong manipis na foam lang ang pagitan ng sahig at mga likod natin

Dahil minimum wage lang ang kinikita mo bilang

Saleslady sa isa sa libo libong tindahan ni Henry Sy

At pa-raket-raket lang ako bilang tutor sa mga anak-mayaman ng Iloilo.

Kaya kong punuin ang magdamag ng mga sugilanon ng pagtitiis

Mo sa pagkain ng sardinas dahil ito ang paborito ko,

At ng paggising mo sa madaling araw upang ipag-igib ako ng tubig

Mula sa poso, ipag-init ng pampaligo’t pang-kape

Ipagluto ng baon at ipagplantsa ng palda at blusa noong, sa wakas,

Ay natanggap ako bilang guro sa pribadong eskwelahan na laging sanhi

Ng trapik sa General Luna. Marami tayong mga kuwentong

Kagaya nito, at pwedeng parisan ng metapora ang bawat alaala, ngunit

Hindi muna ako magtutula hangga’t mahal pa kita.

Maaari kong awitin ang mga napagkasunduan nating

Maging theme song noong mga panahong ginagabi tayo

Sa pagtatrabaho nang parehong walang overtime pay:

Sana’y Wala Nang Wakas dahil Sharonian ako, at Head Over Feet

Dahil adik ka kay Alanis kahit hindi mo makabisa ang spelling ng apelyido niya,

Kagaya ng palagi mong paglimot sa petsa ng birthday ko.

Maaari kong awitin ang mga naka-loop sa playlist ko

Noong paulit-ulit mo akong sinuyo para lamang muling iwanan,

Na para bang paulit-ulit mo akong gin-endo para pag-aplayin

Sa parehong posisyon sa trabaho. Iba’t ibang himig at titik

Ang kaya kong ilapat sa aking pag-iyak, hagulgol, at pagngawa

Sa tuwing pinili mo akong saktan, at aking sasabayan ang ritmo

Ng bawat isa hanggang marindi ka sa sintunado kong pagkanta, ngunit

Hindi muna ako magtutula hangga’t mahal pa kita.

Papayag akong magsayaw kahit pa nga walang tugtog

Basta’t maiyugyog ko lang ang katawan kong pagod na pagod na

Sa pagluhod at pagsusumamo sa mga novena ko kay St. Jude

Dahil ayoko nang umasang magtitino ka pa, kagaya ng

Hindi ko na pag-asang mareregular pa ako o tataas ang sweldo.

Papayag akong magsayaw, umindak, at maglupasay

Bilang tanda ng pagbitaw sa nag-uumapaw na poot at galit

Na dala ng panghihinayang sa labintatlong taong sinayang

Nating dalawa. Hahataw sa galaw ang aking mga paa ngunit

Hindi muna ako magtutula hangga’t mahal pa kita.

Dahil hangga’t may natitira pang katiting na pag-ibig sa kasingkasing

Ay hindi magiging sapat ang ritmo o tugma, walang saysay

Ang mga metapora. Ang bawat salita ay mananatiling kabalintunaan

Ng kabiguan nitong aking akda kaya’t ipagpaumanhin mo sana kung

Hindi muna ako magtutula hangga’t mahal pa kita.

---
Isinulat noong Hulyo 2016. Unang binasa sa Basahay Binalaybay sa Yupihay noong Agosto 2016. Muling binasa sa Poetika noong Agosto at Oktubre, at sa Iloilo Taboan noong Oktubre 2016.

Gin-publish ng Dagmay dito.