Gender-Fair Language

In one of our faculty meetings, I proposed that UP Visayas adopt a policy on using the "singular they" in its official documents. 

For example,

"Rin is a gender-fluid person. They are from Alimodian and enjoy biking."

"Each child was required to be guided by their parent during online classes."

Not only is this already acceptable in the academic setting (the American Psychological Association already endorses it), this is actually not a new thing for us Filipinos because we tend to use "plural" forms of pronouns to mark politeness, respect, or consideration (e.g., "Kung inyo pong mamarapatin" or "Ano tani aton, suki?").

As we mark the start of the 18-day Campaign to End Violence against Women, I am posting some pages from the Gender-Fair Language Primer published by UP in 1998 and updated in 2014. I hope we learn from the lessons here because words, whether spoken or written, have the power to manipulate, discriminate, and render entire sectors of society invisible.

#EndVAWC

#VAWFreePH

Ang Gintunaan sang Bakhawan

 Sa kilid sang kadagatan sang Panay, may duog nga ginhingalanan nga Punta.

Indi malikawan ang pag-abot sang mga matag-as nga balod kag madamol nga ulan sa Punta, dala sang makusog nga hangin gikan sa kadagatan.

Apang wala ginakulbaan ang mga pumuluyo diri. May nagapanaming sa ila batok sa mabaskog nga hangin kag matag-as nga balod: si Agorang Bakhaw kag siyam ka napulo sang iya mga tinawo nga ginatawag mga Bakhawan.

Pinasahi ang mga Bakhawan. May napulo ka mayor nga batiis ang tagsa sa ila. Gikan sa tagsa ka batiis may ara pa gid sang napulo ka mga magagmay nga batiis.

Tuman ka pinasahi ang mga Bakhawan. Sarang malipdan sang ila madamol kag malagpad nga buhok ang nagabiti nga silak sang adlaw.

Mapag-on man ang mga Bakhawan. Sa tion nga may mag-abot nga makusog nga hangin, ginapatawag sila ni Agorang Bakhaw kag ginapatindog sa kilid sang Punta.

Ginatukod sang mga Bakhawan ang ila malagba nga mga batiis sa mahumok nga duta sa kilid sang baybay. Dayon nila bungkagon ang madabong nila nga buhok kag makaptanay.

Tungod sini, mapunggan nila ang mga makusog nga hangin kag matag-as nga balod nga sarang makadulot sang katalagman sa mga tawo sang Punta.

Palangga sang mga tawo sang Punta si Agorang Bakhaw kag ang mga Bakhawan. Nahibaluan nila nga tungod sa mga Bakhawan, tayuyon ang ila nga pangabuhi sa ila puog.

Isa ka adlaw, nag-abot ang ulan kag hangin sa Punta. Tungod sini, nagpadala si Agorang Bakhaw sang isa ka Bakhawan sa kilid sang baybay.

Sang nagsunod nga adlaw, padayon ang pagbubo sang ulan. Gani, duha naman ka Bakhawan ang ginpadala ni Agorang Bakhaw.

Padayon ang pag-ulan sa ikatatlo nga adlaw kag amat-amat nga nagbaskog ang hangin. Agod makabulig sa paghupa sang kakulba sang mga taga-Punta, dugang nga ginpalakat ni Agorang Bakhaw ang tatlo pa niya ka Bakhawan.

Padayon gihapon ang pagbubo sang ulan kag amat-amat nga pagkusog sang hangin gani sa matag adlaw, ginadugangan ni Agorang Bakhaw ang kadamuon sang Bakhawan nga iya ginapatindog sa kilid sang Punta.

Sa pag-abot sang ika-napulo kag tatlo nga adlaw, tuman na ang pagkabalaka sang mga taga-Punta kay man wala gihapon nag-untat ang pagbubo sang ulan. Padayon gihapon ang pag-abot sang makusog nga hangin.

Gani kadungan sang iya mga alagad nga Bakhawan, nagtindog si Agorang Bakhaw sa kilid sang baybay kag gintukod ang iya mga batiis, ginbungkag ang iya madamol nga buhok, ginbayaw ang iya nagasanga nga mga butkon kag tudlo, kag gin-atubang ang dalagko nga balod sang kadagatan.

Sa Punta, nagahanul ang kahadlok sa dughan sang mga pumuluyo. Wala sa ila sing nangisog nga maggwa sa ila mga panimalay tungod sa kakulba nga basi lamunon sila sang balod ukon lupadon sang hangin. Padayon ang ngurob sang ulan kag panihol sang hangin sa bilog nga kagab-ihon.

Sa pag-abot sang ika-napulo kag apat nga adlaw halin sang pagsugod sang ulan, nagbugtaw ang mga pumuluyo sang Punta nga may mga nagasid-ing nga silak sang adlaw gikan sa siwang sang ila ganhaan. Daw sa lanton ang huni sang mga pispis. Tuman ang kalipay nga ila nabatyagan. Sa kataposan, nakalampuwas sila sa halit nga gintuga sang mabaskog nga ulan kag hangin. Takos ang pagpasalamat sang tagsa sa ila kay Agorang Bakhaw kag sa iya mga Bakhawan.

Apang amo na lang ang ila pagkatingala sang maggwa sila sa ila mga panimalay kag magkadto sa kilid sang baybay.

Wala na didto ang mga Bakhawan nga nangin panaming nila sa pila man ka adlaw nga pag-ulan kag paghangin.

Ang makatilingala, sa duog kon diin gintukod sang mga Bakhawan ang ila mga batiis, may mga nagatindog nga mga kakahoyan. Madamo ang ila mga sanga kag may madamol ini nga mga dahon. Madamo man nga kaugatan ang nagatukod sa mahumok nga duta sang dagat.

Sa tunga sang mga kakahoyan nga ini, may ara sing isa ka kahoy nga pinakamataas sa tanan. Amo man ini ang kahoy nga may pinakamadamol nga mga kadahonan.

Sugod sadto, wala na nakit-an sang mga pumuluyo sang Punta si Agorang Bakhaw kag ang mga Bakhawan. Apang agod indi malimtan sang ila mga bata kag sang mga bata sang ila mga bata ang kaayo sang mga Bakhawan, amo man ini ang ila ginhingalan sa mga makatilingala nga kakahoyan nga nagtubo sa kilid sang ila minoro.

Sugod man sadto, tungod sa pagdampig sang mga bakhaw, padayon nga may panaming batok sa balod kag hangin ang mga pumuluyo sang Punta.

---

Author's Note: It's okay to copy, but please ask for permission and cite properly. Thank you!

My Month in Fitness (August 2020)

I'm sooo happy with these numbers!

Logged 42 hours and 358 kilometers on bike rides and a few workouts at home, too.

 

Just How Much is 15 Billion Pesos?

(TL;DR: A LOT!)

We all know that P15 Billion is a lot of money. But just how large a sum is it? Here’s a simple exercise to help us visualize.

Go over to your bulugasan (rice canister) and get a grain of rice. If that grain of rice was worth P100,000 then simple math will show that 10 grains of that is already P1,000,000.

10 grains * P100,000 per grain = P1 Million

See, it’s fairly easy to get from 100k to 1M. But by the same simple math, it would take 10 thousand grains for you to get a value of P1 Billion. And by simple multiplication, it would take 150 thousand grains to get a value of P15B.

P1 Billion divided by P100,000 per grain = 10,000 grains

P15 Billion divided by P100,000 per grain = 150,000 grains

I did not have the time to count 150,000 grains but if we estimated this amount using the weight of a grain of rice (as per Google), we’ll see that 1 grain is about .02 gram. Thus,

For P1 Billion: 10,000 grains * .02 gram per grain = 200 grams

For P15 Billion: 150,000 grains * .02 gram per grain = 3,000 grams or 3 kilograms

This is more than one ganta of rice, where each grain is worth P100k!

Now, when groups demand for things like higher state subsidy for education, better healthcare coverage, or housing for every Filipino, naysayers are quick to say, “Saan kukuha ng pondo ang gobyerno? Our government just does not have that kind of money.”

The 15B-peso PhilHealth fraud scandal shows us that we do have the money, it is just going to the deep pockets of unqualified officials, instead of the projects that can supposedly benefit the people.

Are you still at your bulugasan?

Take that one grain of rice in your hand. That’s P100,000. That’s enough money to buy a laptop for six students who will go through remote learning this school year. P15 Billion would have been enough to buy one million laptops.

Take two grains of rice. That’s P200,000. That’s enough to purchase 100 COVID-19 test kits that the University of the Philippines helped develop. P15 Billion would have been enough to develop more than 7.5 Million test kits.

Take five grains of rice. That’s P500,000. That’s enough to have a low-cost house built for a family of 5 to comfortably live in. P15 Billion would have been enough to give 30,000 families a home.

The P15 Billion that was reportedly lost to fraud was just in 2019. That much was allegedly lost to corruption in one agency in one year.

On the fourth year of this administration, how many more agencies are bleeding the Filipinos dry?

If 1 grain of rice were equivalent to P100,000 then P15 Billion would be more than a ganta of rice.

If we use this same analogy, majority of the people in this country will have to get by less than a grain of rice in a year. Many of our healthcare professionals, call center agents, and other frontliners who have been risking their lives everyday since the pandemic started, will get maybe three to five grains a year. Teachers who have their backs bent developing learning modules for the past weeks will get around the same number of grains as well.

Meanwhile, some privileged few will never even get to see the bottom of their bulugasan.

Maraming Dapat Sabihin Kaya Magsalita Tayo

I. Sa isang banda ay ibang-iba na nga ang landscape ng pagpoprotesta noong panahon ng unang batas militar sa Pilipinas at ngayon.

Kung noon ay nagtatago itong mga nagpro-protesta, bawal magpa-kodak for security reasons, aba’y sa panahon ngayon, paramihan ng selfie at papiktyur ang nangyayari sa tuwing may mobilization hanggang mayroong makuhang Instagram-worthy o pang-profile picture ang mga nagbibitbit ng placards at sumisigaw sa kalye.

Kahapon nga, sa sinalihan kong kilos-protesta na kasabay ng SONA ni Duterte ay bukod pa sa mga official photographers, mansig-mansig rin ang mga naroon sa pagkuha ng kodak. Buong araw-na punong-puno ng mga SONA-related na litrato ang Twitter, Facebook, at Instagram feeds ko.

Biro ko nga, hindi na natin pinahirapan ang mga intel. Tayo na mismo ang nag-a-out sa ating mga sarili bilang aktibista. Pero mantakin mo yun, may mga kapalpakan pa rin sila sa pag-identify kung sino talaga ang kasali sa armed movement (malamang wala sila sa rally, at naroon sa mga kuta nila, di ba? Keep up naman, intels!)

Pero bukod nga sa mga litratong makaka-paint ng a thousand words, buhay na buhay rin ang gahum ng salita sa panahon ng pandemya.

Araw-araw ay may mga essay ng mga hinaing sa Facebook, at may mga one-liner na patutsada sa Twitter ang mga tao hinggil sa mga kapalpakang dinanas natin sa kamay ng gobyernong militar ang binigyan ng kapangyarihang umaksyon sa isang medikal na suliranin.

Mga halimbawa ito ng emerging literature na sinabi ni Noel sa kanyang panayam.

Bukod pa rito ay mayroon ding nagsulat ng mga tula, flash fiction, maikling kuwento, komiks, at iba pa sa panahon nitong pandemya.

II. Sa unang installment ng Panaghoy sa Pandemya ay tinanong ko si John Barrios kung may mga manunulat din bang nagsusulat ng tula o something creative na nagadayaw sa gobyerno ngayon. Meron daw, kag i-search ang “tula duterte.” So sinubukan ko nga at aba, may mga lumabas nga sa Facebook! Pero wait, ang sabi kasi ng pumanaw na Leoncio Deriada, there is no such thing as bad poetry. By definition, a poem must be beautiful. So nung naghahanap na ako ng tula doon sa results ng search, eh wala talaga akong makita. Siguro ay dapat ko pang ayusin ang keywords na gagamitin ko sa pagsearch.

III. Kahapon ay nakisabay ako kay Noel sa pagpunta sa rally. Tropa niya yung parking attendant na malapit sa pinagdausan ng programa. Noong binalikan namin ang sasakyan niya pagkatapos ng martsa ay tinanong siya ng parking attendant kung sumama ba siya sa rally. “Oo,” sagot ni Noel, at tinanong yung parking attendant. “Bakit hindi ka sumama?”

Ang sagot ni Ate, “Sin-o di bi sir ang mabantay kon nag-upod ko?” [Sino po ang magbabantay kung sumama ako??]

Oo nga naman. Kahit pa inis na inis na ang mga tao sa sitwasyon ngayon, mas uunahin ng marami ang pag-solve sa problema ng pagkalam ng sikmura.

Kaya’t sa parehong paraan ng pagsusuri natin kung sino-sino ang mga nasa kilos protesta, sino-sino ang wala rito? Similarly, sa panahon ng pakikibaka sa gitna ng pandemya, maari ring suriin ang mga hindi nasusulat. Napakahalaga ng mga salitang piniling burahin ng mga manunulat.

Ang sabi ni Noel ay maituturing raw na bahagi ng pandemic literature ang lahat nang mga nagsilabasang panulat ngayong pandemya kahit wala pa itong direktang kinalaman sa COVID 19.

Dahil nga dati pa namang maboka ang mga manunulat sa social media, bukod sa pagbusisi kung tungkol saan ba ang mga isinulat nila nitong nakaraang buwan, tingnan rin natin ang mga iniwasan nilang themes at topics.

IV. Ngayon ay babalikan ko lang ang sabi ni Ferdie. Sabi niya, “Ang manlilikha ay kinatawan ng mga hindi makapagsalita.”

May kaunti lang akong susog dito. Sa tingin ko’y may mas mahalaga tayong papel bukod sa maging kinatawan ng mga hindi makapagsalita. Dapat ay maging susi rin ang manunulat upang matuto silang umangkin ng gahum ng pulong.

Kahit na anong galing na manunulat pa ni Noel, mas epektibo pa ring tagapahayag ng saloobin at reklamo ng isang parking attendant si Ateng Parking Attendant. Siguro isang hamon sa ating mga manunulat ito. Paano natin maeempower si Ate na at iba pang katulad niya na ipahayag ang kanyang mga saloobin?

Speaking of Ate, naging interesante sa akin ang statistics na pinakita ni Noel tungkol sa mga contributors ng zine series ng Kasingkasing Press. Mabibilang pa rin sa kamay ang dami ng mga babaeng kontribyutor.

Share ko lang. Nakatira ako kasama ng aking nanay at kapatid sa aming bahay. Noong nagsimula ang lockdown ay sa bahay na rin namin tumira ang aking miga o kasintahan. Patuloy silang pumasok sa opisina ng kapatid ko kaya’t kami lang ng nanay ko ang naiiwan sa bahay. Kung dati’y buhay boarder akong umuuwi lamang sa bahay para matulog at maligo, dahil sa lockdown ay 24/7 na akong team Bahay.

Dahil dito ay ako na ang naging in-charge sa pagluluto, pamamalengke, pag-aayos ng bahay, etcetera, etcetera. Kung kilala niyo ako, malamang ay hindi kayo maniniwala. Kahit nga ako ay shookt din na ang laman ng isip ko buong araw ay kung ano ang ilulutong ulam, at kailan dapat palitan ang bed sheets.

Hindi rin naman natigil ang trabaho ko bilang guro at presidente ng Unyon kaya’t ginampanan ko ang mga gawaing bahay sa gitna ng pagrevise ng syllabus, online meetings, pagsusulat ng mga statement, pag-attend at pag-organisa ng webinars, at kung ano-ano pa.

Minsan, ay gabi na natapos ang webinar na inorganisa ko. Tanghali pa lang ay nag-umpisa na ito kaya’y wala akong naging time sa pagdefrost at pagmarinate ng dapat ay ulam namin sa hapunan. Ang ending, tumawag ako sa FoodPanda at umorder ng pagkain. Jusko, grabe ang guilt na naramdaman ko dahil hindi home-cooked ang ipapakain ko sa pamilya ko, samantalang ganito naman talaga ang kinakain ko sa ilang dekada ko nang pamumuhay.

Nangyari ulit ito kahapon. Sirom na nang dumating ako sa bahay, galing sa rally. Dumaan na lamang ako sa patahan ni Tay Andres para bumili ng kansi. Pagdating sa bahay ay nagtig-ang ako at nagprito ng bangus lumpia pang-partner sa kansi.

Madaling araw kanina nang sinusulat ko ang papel na ito. In a few minutes kasi ay madigamo naman ako para sa almusal.

Kaya’t kung may gagawin mang Focus Group Discussion si Noel tungkol sa mga dahilan kung bakit kakaunti ang mga babaeng manunulat na contributor sa kanyang zine series ay willing akong maging bahagi nito. Ang dami kong gustong sabihin.

Marahil ay ganito ang laman ng panulat ng mga babaeng manunulat na nanay at asawa, o homemaker sa panahon ng pandemya, kung may time man silang magsulat. Ilan ba dito sa atin ang atat nang matapos ang webinar na ito dahil maghahanda pa ng hapag kainan at mag-iinit ng ulam na niluto in advance? Interesado ba sa mga ganitong kuwento ang mga lalaking editor ng mga magasin at literary folio?

Wala naman kasing explicit “oppression” o “physical violence” na typical na nangyayari sa masalimuot na panahon, pero hindi ba’t violence din itong maituturing? Hindi ba’t violence din ang hindi pagbigay ng karampatang pagkakataon para makapagsalita ang mga babae? Hindi ba violence din yung hindi mabigyan ng pagkakataong makapagsalita ang mga walang access sa social media, ang mga hindi naman techie, yung mga hindi maka-download ng zoom, pati ang mga walang pambili ng load?

V. Pagkatapos ng rally kahapon ay tinanong ako ni Noel. Hindi ba’t manunulat naman tayo, at ang lugar natin sa pakikibaka ay sa pag-aakda? Tama naman ito. Pero sa tingin ko, bukod sa pagiging manunulat, tayo rin ay bahagi ng masa. Ang pagiging gitnang-uri natin ay isang fantasya. Nakakaangat lang tayo ng kaunti sa mga legit na isang kahig, isang tuka pero hindi maikakailang maging tayo ay dukha rin. At dahil dito ay maituturing rin tayong bahagi ng masa. Kaya’t hindi lang siguro paglilikha ang papel natin bilang manunulat.

Higit pa rito, hindi lang rin dapat para sa ating sariling konsumo ang mga naisusulat natin. Mas palaganapin pa natin ang zines. Mas palawakin natin ang mga naaabot ng mga alternatibong akda. Mas bigyan natin ng boses, at palakasin pa, yung mga may sariling danas upang sila mismo ang magpaabot nito sa atin. Huwag na natin silang sapawan. Suportahan natin ang mga patuloy na nagsasalita. Makinig tayo sa mga nananaghoy. Makialam naman tayo. Huwag na tayong matakot. Maraming dapat sabihin, kaya magsalita na tayo.

(Binasa bilang reactor sa Panaghoy sa Pandemya: Digital Zines and Alternative Readings webinar series ng Division of Humanities, UP Visayas, July 28)

My Months in Fitness (June and July 2020)

Logged quite a number of hours the past couple of months! And I owe it to finally getting a bike. The motivation is really there all the time. I'm usually just limited by the weather.

Paano Mag-Rally sa Tion sang Covid-19

Class, are you listening? [Yes, Mam!] Sining tion sang Covid 19, Paano bala kita mag-rally? Ang akon abiso, mga abyan, Balikan naton ang siling Ni Mam sadtong elementary. Arms forward, raise. Amo sini kita dapat kalayo Sa isa kag isa, agod physical distancing Ang mapatuman ta. Arms sideward, raise. Idog-idog gamay, Agod indi ako sa imo makaakbay. Arms down, kamot sa bulsa. Kuhaon ang alcohol Kag manghugas kita. Tabunan naton ang aton Baba kag ilong Sang insakto nga face mask Sa tanan nga tion, agod indi naton mahaklo ang mabagsik nga virus Kag indi man kita makapanglaton. Understood, class? [Yes, mam!] Maayo, very good! Indi kita aton pasaway. Sugod pa sadto nga mga sugo Ni mam kag ni Sir, Tubtob sa mga kasuguan subong Tuhoy sa ikaayong-lawas, Kabalo kita magpati-magpaiway. Apang, mga abyan, Indi kita nila pwede masilingan, Sang “Keep quiet!” ukon “Stop talking!” No, Sir. No, mam. Indi kita mag-untat Sa aton pagreklamo kag paggahod. Indi subong kon san-o Ginapigos sang mga ara sa poder Ang aton mga kinamatarong. Indi kita makulbaan sa badge Sang class monitor nga nagapamahog Sang, “Sigiha gid, listahon ta ka di karon.” Wala nagbuwis sang kabuhi Ang aton mga ninuno Agod nga kita mangin Ahaw nga tando-tando. Nagakadapat naton nga angkunon Ang gahum sa aton paghugpong Tandaan naton nga kon isa lang ka bukog sang silhig, mahapos ini balion. Apang kon magtingob gani para sa isa ka hilikuton, ining ahaw mga bukog, Masakit kon ihanot. Mapag-on. Mabaskog. Mga abyan, Bilang pagtapos sining akon nga abiso Balikan naton ang siling ni mam Sa akon kag sa imo. Kabay pa sundon niyo ako. Raise your arms forward. Put your arms down. Raise your arms sideward. Put your arms down. Raise your fist up. Don't keep quiet. Junk junk Terror Law! [Junk junk Terror Law!] Don't stop talking. Junk junk Terror Law! [Junk junk Terror Law!] Ang tao, ang bayan, Kasama ang simbahan. [Ngayon ay lumalaban!] Ngayon ay lumalaban, [Ang tao, ang bayan, Kasama ang simbahan.]

(Ginbasa sadtong July 27 sa People's SONA, Sunburst Park, Iloilo City)

Poster

I recently downloaded the Canva app on my Note 10 Lite, and I must say I am having loads of fun on it!

There is Pride in Protest

#JunkTerrorBill

Balasahon gikan sa mga sulat ni Inday

I. Abi ko sang una, extraordinary event ang declaration of martial law. Inang magal-om ang langit, mapiyangak ang uwak, may madapya nga mabugnaw nga hangin. May creepy nga soundtrack sa palibot.

Indi gali. Ordinaryo lang sya nga hitabo. Daw amo lang gyapon ang tanan. Kapin pa kon wala ka man lang labot sa palibot mo.

Kon wala ka labot sa palibot mo, daw amo lang gyapon ang tanan. Pero sa matuod, indi na.

II. Syempre, nagpabalo ko kay nanay nga may hiwaton kami nga mob. Usual nanay pulis yawyaw at first, then namangkot sya kon para sa terror bill ba kuno amon rallyhan. Siling ko, huo. Wala na sya nagpadayon yawyawers.

I assured her nga sa sulod lang ko sang campus, along with my fellow teachers. Siling niya, tag-kinse gid kuno ang kumbo nga ginbakal niya (ginakaon niya upod sa iya kape nga ako ang nagtimpla), kamahal gid kuno. Hambal ko, mangayo ko isa para may balon ko.

III. Wala kami nagjoin sa picket kay limited lang to 15 pax ang gin-approve sang admin nga pwede mag-assemble, although sa akon pagkabalo, 50% venue capacity ang allowed subong nga Modified GCQ. 

Wala na ako nagbais, nagpaiway na lang kami sa mga kabataan nga nagpreparar sang programa. Nagpapicture lang kami nga mga maestro kag maestra, kag nagpahigad.

Wala pa makasugod ang picket, may pulis na sa gwa. Samtang nagahiwat sang programa ang mga kabataan, may nagalibot nga patrol car sa perimeter sang campus.

Ginstoryahan namon kon sin-o ayhan ang nagtimbre sa mga pulis nga may aktibidad sa sulod sang campus? Siling sang upod ko, basi si nanay pulis, ginpasigurado lang nga indi ako maggwa. � Basi gid man, a.

Kon lantawon lang sa pictures, ka-"peaceful" sang natabo nga picket. Daw mga estudyante nga naga-accomplish sang Student Evaluation of Teachers samtang may faculty proctor nga nagalibot-tika sa gwa sang classroom kon nagbutang ka Outstanding ukon Poor sa survey instrument.

Peaceful gid e, kay wala man sa sulod ang nagapanggamo.

Pero abaw, tanan kami dira nakulbaan. Sin-o man bi indi? Wala-tuo ang dakpanay sang mga nagaprotesta sa bilog nga pungsod, kay naga-violate kuno sang community health standards. Sabagay, mas safe gid man ya guro sa presohan, a. Bastante to ya guro ang physical distancing, no?

IV. Labay man akon. Sang nagbreak kamo sang imo jowa, nabatyagan mo man ang pag-untat sang kalibutan? Sang nadulaan ka sang tawo ukon butang nga tuman ka importante sa imo, ano ang pamtayag sang pagsaklob sa imo sang langit kag duta? Natingala ka man ngaa padayon lang gyapon ang iban nga mga tawo sa ila kabuhi nga daw wala lang ya nagcrumble ang imo world?

V. Daw amo lang gyapon ang tanan, 'no? Pero sa matuod, indi na.

#JunkTerrorBill #HandsOffActivists #DefendFreeSpeech

May Bike na Ko!!!

One of my most epic barter story, perhaps, is my exchange with Madam Rosa Zerrudo. 

The manangs of the community kitchen.

The Muelle esplanade is my favorite ride site now.

Her mountain bike (MAY BIKE NA KOOO!) for three pairs of live native chickens (the post was not approved at #IBaCo because we're not allowed to barter live animals there haha). Rosa would be raising the chickens for her community kitchen.

Hihi! Landi-landi.

Meanwhile, I've been having the time of my life cleaning up the bike. I've had the tires changed, the chains WD-40’d, and the seat lowered. I’m planning to get a wider seat for my humongous butt. 

Pwerte nga tinluanay.

Perhaps a bell. And the necessary bike helmet so that I wouldn’t be praning plying the city streets.

Taken on June 3, World Bicycle Day

My Month in Fitness

I'm finally able to go back to my physical activities!

Twenty four hours of activities!

The Strava challenges really helped in motivating me to move!